Burdine.nl

En toen was het eindelijk zover: zaterdag 6 april, de datum van de Open Nederlandse Fanfare Kampioenschappen (ONFK) 2024, in De Lawei in Drachten. Exact een half jaar nadat we De Tijd, het verplichte werk voor de 3^e divisie, tijdens de eerste repetitie na de zomervakantie kregen uitgedeeld, moesten we het dan laten horen. In een deelnemersveld van acht bloedfanatieke fanfares, voor een kritische jury. Het resultaat? 86 prachtige, eerlijk verdiende punten! En daarmee derde in de divisie: een podiumplek dus! Prachtig voor orkest en dirigent. Een verslag van onze aanloop naar de ONFK: een mooi verhaal.

Vanaf het moment dat we De Tijd – een 7-delig werk van de hand van de Friese componist Jan de Haan, op de lessenaars zetten, was het duidelijk: met dit werk zouden we wel eens kunnen scoren. Want, het werk ligt lekker in het gehoor, én het stuk biedt alle ruimte aan het orkest als geheel, en aan individuele muzikanten en solisten, om jezelf van je beste muzikale kant te laten zien en horen. Met delen waarin we flink kunnen uitpakken in klank en beleving, en met delen waarin de pianissimo’s tot het uiterste moeten worden gezocht. Een stuk dus, dat zich er voor leent om mooi  muzikaal uit te beelden.

Extremen opzoeken
En dus werd onze uitdaging om van De Tijd een mooi verhaal te maken. Een verhaal dat de mensen aanspreekt, dat blijft hangen en waarvan je naar afloop denkt: ik heb van begin tot eind geboeid zitten luisteren. Knap, zeg! Met die opdracht gingen we aan de slag. Met een fanatieke en gedreven Arend Gerds die ons talloze keren wees op de vele details die het stuk telt, en waar je het verschil mee kunt maken: spelen dus met ‘open klankprojectie’, noten ‘op de kop pakken’ en noten die je ‘goed moet mikken’, en met kaken die moeten zakken of verstrakken. Jaja, je maakt wat mee als muzikant. Maar vooral ook focussen op alle dynamische tekens en deze opvolgen: puntjes, streepjes, boogjes (of niet!), vertragingen, versnellingen. En met name de extremen opzoeken in de piano’s en fortes.

Wat we hebben geleerd van onze deelname aan het Bondsconcours in 2023 (84 punten) en het Festival voor Koren en Korpsen op Schiermonnikoog in 2023 (87 punten) is dat Burdine het goed doet in beleving en uitstraling. We kunnen dus prima ‘een mooi verhaal vertellen’ met onze muziek. De kunst voor het ONFK was dus om dat verhaal nóg spannender te maken door goed op de muzikale tekens te letten.

Fanatiek aan de slag
Als tijdens het Donateursconcert in november stond een eerste try-out op de planning. Om alvast in de sfeer te komen. Steeds hoorde Arend ‘ontzettend veel goede dingen’, maar waren er ook ‘nog een paar verbeterpuntjes’. En vanaf januari gingen we pas echt los. Met extra repetities en groepsrepetities. En fanatieke repetities op de vrijdagavond. We merkten dat we vooruit gingen. Arend hoefde steeds minder post-it’s te plakken in de partituur: reminders voor hem én ons als bepaalde passages nog nét niet helemaal in de vingers zaten. Met datum en sectie erbij genoteerd. Dan wil je wel zorgen dat het de week erop beter is. En dat gebeurde.

Zaterdag 6 april was het dan zover. Na een prima try-out een week eerder in Surhuisterveen, repeteerden we de week voor het ONFK nog op de laatste details. Aan de hand van de feedback die Arend had gekregen van collega’s tijdens de try-out. Vrijdagavond 5 april sloot Arend de repetitie dan ook tevreden af, met de woorden: ‘We kunnen dit! Laten we onszelf morgen belonen door mooi muziek te maken. Zoek het in de beleving en geniet er vooral ook van. Want na 12 minuten is het weer voorbij.’

Goed gevoel
Toen we 6 april om 11 uur in De Lawei arriveerden voor de loting – die om half 12 was, zat het met het gevoel dan ook goed. En dat gevoel veranderde niet toen bleek dat we als eerste aan bod moesten. Relatief ontspannen kleedden we ons om en gingen we naar de inspeelruimte. Daar vonden we al na een paar minuten de goede focus, zoals we ook hadden afgesproken. En met die focus betraden we na een half uurtje het grote podium in De Lawei.

Het pas gelanceerde opkomstprotocol van Burdine verliep al van een leien dakje: een goede presentatie is immers het halve werk. En toen Arend het podium betrad, het applaus in ontvangst nam, het orkest op z’n plaats zette en zich klaar maakte om te beginnen, viel daar de stilte. De stilte die muzikanten herkennen. Het moment vlák voordat je gaat spelen. En in die stilte voelden we al: dit kúnnen we! En dat bleek. Van begin tot eind lukt het ons om van De Tijd een mooi verhaal te maken. Met de juiste beleving. En met muzikanten die zichzelf overtroffen. De 12 minuten vlógen voorbij en voordat we het wisten was de slotnoot een feit.

Toen begon het lange wachten. Het gevoel van het optreden was top! En de feedback van luisteraars in de zaal ook. Maar, wat vindt de jury? Al luisterend naar de andere orkesten, kom je tot de conclusie dat er geen sprake was van slechte uitvoeringen. Wel van andere benaderingen van het stuk. In tempi en dynamische verschillen. Wat geeft dan de doorslag?

Vette score
Om half 7 verzamelden we weer in de grote zaal van De Lawei voor de prijsuitslag. En toen de namen van alle acht deelnemende orkesten op het scherm verschenen om de punten bekend te maken, steeg de spanning naar een hoogtepunt. Hoe zouden we het hebben gedaan? Omdat Burdine als eerste had geloot, kregen we ook als eerste de punten. En, onze beloning was: 86 punten! Wow! Daarna namen de zenuwen nog niet af. Want, wat zouden de punten voor de andere orkesten zijn? Uiteindelijk bleek De Bazuin uit Augustinusga de beste met 93,7 punten. Niet zo gek, als je bedenkt dat dit orkest vorig jaar nog kampioen werd in de 2^e divisie. Nu uitkomen in de 3^e divisie geeft bedenkingen. Maar, enfin: de uitvoering van De Bazuin was wel erg mooi.

Excelsior uit Oostendorp werd de nummer 2 met 87 punten. Ook een mooie uitvoering, zeker als je bedenkt dat Jan de Haan, De Tijd heeft geschreven voor Excelsior. De overige vijf orkesten reikten niet boven de 86 punten, wat betekende dat onze voorzitter Geartsje naar het podium mocht om de bokaal voor de 3^e prijs in ontvangst te nemen! Breed lachend en met de steun van 40 uitzinnige Burdinianen in de zaal, nam ze de prijs in ontvangst.

In optocht ging het daarna naar De Lachende Koe in het centrum van Drachten, waar onder het genot van een lekkere warme hap en de nodige drankjes, het prachtige resultaat is gevierd. De juryverslagen waren duidelijk: mooi muziek gemaakt, hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar van alle drie dikke complimenten. Die kunnen we in onze zak steken!

Topdag
Al met al was het een topdag. En een prachtige afsluiting van een periode van een half jaar waarbij we aan de hand van De Tijd onszelf als orkest weer naar een hoger plan hebben getild. Dat smaakt naar meer… En door!

Hilco Wagenaar